Kersttijd Don Bosco 2021

Er was eens een jongen die op school voor een kerstspel de rol van herbergier toebedeeld kreeg.
Hij was immers fors van gestalte en hij zou goed met een norse stem Jozef en Maria kunnen afwijzen.
Hij repeteerde heel aandachtig en kende dan ook de zinnetjes die hij moest zeggen, goed van buiten.
En hij wist precies hoe hij moest kijken.
Maar toen de grote dag van de opvoering was aangebroken, overkwam hem het volgend:
Jozef klopte aan zijn deur: “Wat zoeken jullie?” vroeg hij, terwijl hij de deur met een zwier openzwaaide.
“We zoeken onderdak, “antwoordde Jozef beleefd.
“Dat zul je ergens anders moeten zoeken!”, antwoordde de jongen die herbergier speelde. “De herberg is VOLZET!”
Maar Jozef drong aan: “We komen van ver. We hebben al overal geprobeerd, het is avond en we zijn doodmoe!”
“In deze herberg is er geen plaats voor meer jullie,” reageerde de waard, terwijl hij strak voor zich heen keek.
Op een smekende toon blijft Jozef echter aanklampen:
“Mijn vrouw is bij mij, ze kan elk ogenblik een kindje ter wereld brengen; ze is uitgeput.
Heb je echt geen klein hoekje waar we uit kunnen rusten? “

En op dat moment gebeurde het.
In plaats van verder stuurs voor zich uit te staren, keek de jongen plots in de richting van Maria.
Hij raakte zo van streek door in de smekende blik van Maria te kijken,
dat hij het zinnetje dat hij nors moest antwoorden plotseling kwijt was.
Het bleef zo lang stil dat er in de kapel hier en daar geroezemoes ontstond.
“Het is onmogelijk. Ga toch door,” fluisterde de leerkracht geërgerd.
“Het is onmogelijk. Ga toch door.”
Bijna als een robot herhaalde de jongen die herbergier moest spelen deze zin.
Toch kon hij zich niet helemaal herstellen.
In plaats van de deur dicht te slaan en onmiddellijk naar binnen te gaan,
zoals ze zo goed gerepeteerd hadden,
bleef hij vanuit zijn deur Jozef en Maria nastaren, die moedeloos hun weg vervolgden.
En plots viel de jongen helemaal uit zijn rol.
Met een krop in zijn keel en met tranen in zijn ogen riep hij verward:
“Nee, niet weggaan, kom terug; jullie kunnen mijn kamer krijgen!”
En terwijl hij dat zei raakte hij zichtbaar opgelucht en kwam er een glimlach op zijn gezicht.

Ad Goos

Versnelde klimaatopwarming
verlies van biodiversiteit
een ongeziene wereldwijde ongelijkheid

Hoever is de nacht, hoever,
wachter, hoever is de nacht?
De morgen komt, zegt de wachter,
maar nog is het nacht.

Hij komt de nieuwe mens
dienaar zonder macht
die herstelt wat is verbroken.

Wie heeft ooit bedacht
dat economische groei mogelijk is,
jaar na jaar, zonder grenzen
op een eindige planeet?

Hij bewerkt de grond
in eerbied voor zijn structuur.
Hij produceert goederen
naar ieders behoefte,
herbruikt grondstoffen,
laat geen afval na.

Hij maakt de cirkel rond.

Wordt ook jij
die nieuwe mens,
dienaar zonder macht,
die niet alleen neemt
maar ook iets van waarde
teruggeeft aan de aarde.

Eén mens op vier volstaat
om de noodzakelijke
structurele omslag
mogelijk te maken:
de 25%-revolutie.

De morgen komt, zegt de wachter,
nieuw leven ontkiemt in 2022.

Jef Wauters